11 november is de feestdag van Sint- Maarten, de ridder die de helft van zijn warme mantel aan een arme bedelaar gaf. Het Sint- Maarten feest is een feest van offerbereidheid, van goedheid en deemoed ((het dienstbaar opstellen maar ook de bereidheid af te dalen in onszelf om alles in ons eerlijk onder ogen te zien, ook onze minder fijne kanten). De mens wordt in zijn harte krachten aangesproken. Als beeld daarvan trekken de kinderen met hun lantarentjes zingend langs de huizen om een ‘aalmoes’ te vragen.
Tegelijkertijd is het Sint- Maarten feest een feest van lichtjes. Het vormt daarmee het eerste ‘lichtfeest’ in een reeks feesten, ook als voorbereiding op kerst. De andere lichtfeesten zijn advent, kerst en uiteindelijk Maria Lichtmis waarbij we onze laatste lichtjes ontsteken.
De legende van Sint-Maarten:
De heilige Maarten of Martinus werd in het jaar 316 in het huidige Hongarije geboren. Hij werd opgevoed in de Italiaanse stad Pavia. Hoewel zijn ouders heidenen waren, liep de Twaalfjarige Maarten van huis weg om zich te laten onderwijzen in de christelijke leer.
In die tijd was het de gewoonte dat de zonen van adellijke riddergeslachten de dienst aan het hof van hun vader overnamen. Daarom werd Maarten op zijn vijftiende jaar, op bevel van de keizer tot ridder geslagen, hij betrad een uitzonderlijk hoge functie. Met opvallend veel respect behandelde hij zijn ondergeschikte.
Op zijn 18e kwam hij met zijn legeronderdeel na een hele koude en zware tocht door de bergen bij de stad Amiens. Het was bijna donker en de stadspoorten zouden weldra sluiten dus moest het leger zich haasten om op tijd binnen de muren van de stad te zijn. Maar Maarten zag buiten de poorten een arme bedelaar. Maarten had hem niets te geven, geen brood of aalmoes. Zonder twijfel en met kracht sneed hij zijn mantel in twee en gaf de helft aan de bedelaar. Zijn mede soldaten lachten hem uit om deze daad.
In die nacht had Maarten een droom waarin Christus aan zijn bed verscheen en sprak tot zijn engelen: “Zie hier Maarten, nog niet eens gedoopt, heeft mij gekleed”. Dit voorval was voor Maarten de laatste zet die hij nodig had om zich te laten dopen, uit het leger te gaan en zijn verdere leven aan het geloof te wijden. Hij onderwees de mensen in het christelijke geloof door hen tot voorbeeld te zijn. Ten slotte werd hij in 371 tegen zijn wil tot bisschop van Tours gekozen.
Symboliek erachter:
Waarom gaf Maarten niet zijn hele mantel, wat is dat voor gift een halve mantel? Een mantel was een rijk bezit, waar je een half leven mee deed. Soldaten gebruikten hun mantel ook als deken. Kleding werd eindeloos versteld in die tijd en als je nagaat dat soldaten hun hele uitrusting, inclusief paard, van hun soldij moesten betalen, kun je wel nagaan dat die mantel een zeer kostbaar bezit was.
Maar er schuilt nog een diepere betekenis in het schenken van de halve mantel. Dit feest gaat over delen. Maarten was een verstandig man, hij deelde de mantel maar hield ook een stuk voor zichzelf. Als bedelaar krijg je een halve mantel, die van buitenaf naar je toe kan komen, de andere helft zal je zelf door innerlijke activiteit moeten laten ontstaan. Een ander kan jou niet geheel omhullen, je zult er zelf ook aan bij moeten dragen. Anderzijds moet de schenker niet onderstandig zijn. Het is goed om te delen maar niet zo dat jezelf bevriest.
De omhulling die wij schenken moet niet verstikkend zijn maar de ander in zijn waarde laten en hem/ haar innerlijke kracht geven om door te gaan en uiteindelijk zelf weer het heft in handen te nemen.
Wij gaan nog niet met de peuters de huizen langs maar zingen in de groep Sint- Maarten liedjes en lopen in de kring met een lichtje. Wanneer we een ouderavond houden met dit thema maken we met de ouders voor ieder kind een eigen lichtje wat ze in de groep mee naar huis krijgen.